Renk Karmaşası

Acının tarifsiz bir anlamı vardı…

Sanki tertemiz bir sokağı baştan aşağıya kırmızıya boyamaktı…

Acı mıydı var olan, yoksa var olan mıydı acıtan?

Baştan aşağı dolaşsan o sokağı çıksan gitsen uzaklara,

Döneceğin yer yine aynı kırmızı olmaz mıydı?

Kırmızı da var olamaz mıydı insan?

Hayatının bir parçası yapamaz mıydı?

Yapardı elbet,

Ama hep başkasının beyazlığında kalırdı canının bir parçası…

Yitirirdi günden güne beyaza olan inancını…

Kırmızı kötü değildi aslında…

Ama siyahı görmemiş insan ne bilsin ki kırmızının değerini…

Önemli olan kaçmak mıydı yoksa beyazda var olmak mıydı?

Aslında önemli olan varlığını kabullenmekti yokluğun…

Siyahın Kırmızısında beyaz olmaktı asıl olan…

Hayatın gerçeğine bağlı kalıp kabullenmekti her şeyi var olan...

Yanlış! …

Var olan uğruna savaşmaktı asıl olan…

Kırmızı içinde beyazı bulmaktı, hayata göğüs germekti…

Her kırmızının sonunda bir siyah ama her siyahın başlangıcında da bir beyaz olduğunu bilmekti…

Gökay Hamdi ŞENEL